Boznańska Olga, Reprodukcje

Olga Boznańska (1865 Kraków – 1940 Paryż) to bez wątpienia jedna z najwybitniejszych polskich malarek okresu Młodej Polski, która żyła i tworzyła w Monachium i Paryżu. Największą sławę przyniosły jej portrety. Równie często na jej obrazach gościły wnętrza jej pracowni oraz widoki z okna. Stosowała bardzo ciekawą technikę malarską, polegającą na nakładaniu farby małymi dotknięciami pędzla i czekaniu, aż podeschnie. Miało to zagwarantować, że paleta barw zastosowana na obrazie pozostanie „czysta”. Za swoje artystyczne dokonania została nagrodzona m.in. orderem Legii Honorowej, Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Wawrzynem Akademickim Polskiej Akademii Literatury. Wybraliśmy dla Państwa następujące obrazy Boznańskiej: Autoportret z japońską parasolką, Dziewczyna z chryzantemami, Dziewczynka z koszem jarzyn w ogrodzie, Halka, imieniny babuni, Kwiaty w oknie, Portret dwóch dziewczynek Heleny i Stanisławy, Róże oraz W Wielki Piątek.

Olga Boznańska obrazy

Olga Boznańska urodziła się w 1884 r. w Warszawie, a zmarła w 1960 r. w Krakowie. Swoją edukację artystyczną rozpoczęła w młodym wieku, ucząc się w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie. Po jej ukończeniu kontynuowała naukę w Monachium w Niemczech i w Paryżu we Francji. Po zakończeniu nauki wróciła do Warszawy i zaczęła malować obrazy portrety elit miasta. Oprócz portretów Boznańska malowała również pejzaże. Często wykorzystywała naturalne światło, aby uchwycić piękno otaczającego ją krajobrazu. Obrazy Boznańskiej są uważane za jedne z najlepsze w polskiej sztuce. Boznańska była członkiem Krakowskiej Szkoły Malarstwa, a jej prace były wystawiane w całej Polsce i Europie. W początkach swojej kariery artystycznej nakładała farby małymi dotknięciami pędzla. Dzięki temu jej paleta nie sprawiała wrażenia "brudnej" (mimo stosowania odcieni szarości i ciemnego brązu). Już podczas pobytu w Monachium zrezygnowała z pokrywania gotowych obrazów werniksem. Z czasem coraz częściej zamiast na płótnie malowała na lekko zagruntowanej tekturze, dzięki czemu uzyskiwała matowe wykończenie, pozwalające na tworzenie wyrafinowanych efektów kolorystycznych. Tajemnicze i introspektywne obrazy Boznańskiej sprawiły, że uznano ją za jedną z najważniejszych malarek wczesnoromantycznej Polski. Jej paleta, spowita mgłą, ma niewiele wspólnego z feerią barw typową dla Moneta, van Gogha czy Renoira. Podczas gdy impresjoniści opuszczali swoje pracownie i studiowali wpływ światła słonecznego na kolor, Boznańska prawie nigdy nie malowała w plenerze. Nie traktowała też (jak impresjoniści) postaci ludzkich jako części pejzażu czy innego motywu malarskiego. Skupiała się na portrecie psychologicznym, oddającym wewnętrzną prawdę portretowanej postaci, a nie na ulotnej chwili czy mieniącej się plamie koloru.