Pankiewicz Józef, Reprodukcje

Józef Pankiewicz to polski impresjonista tworzący na przełomie XIX i XX w. tworzący także w nurcie symbolistów. Był inicjatorem koloryzmu w Polsce w latach 20. XX wieku, a swoje wykształcenie i inspiracje czerpał z francuskiej szkoły postimpresjonistów. Przyczynił się do kształcenia twórców Komitetu Paryskiego, tzw. kapistów, w skład którego wchodzą tacy artyści, jak Józef Czapski, Jan Cybis, Artur Nacht-Samborski. Uczył się rysunku w warszawskiej szkole pod opieką Wojciecha Gersona oraz Aleksandra Kamińskiego, po czym rozwijał się Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu i doskonalił warsztat w Paryżu. To tam odbywały się jego pierwsze wystawy, za które był nagradzany. W 1888 roku namalował „Targ jarzyny na Placu za Żelazną Bramą”, który na Wystawie Powszechnej w Paryżu został nagrodzony srebrnym medalem. Tworzył także w konwencji realistycznej, ale szedł z duchem czasu. W 1890 roku wrócił do Warszawy i wszedł w luminizm impresjonistyczny, a pierwsze jego pejzaże impresjonistyczne nie zostały pochlebnie ocenione. Prace Pankiewicza były bardziej doceniane za granicą, gdzie na ekspozycjach polskiego malarstwa przyznawano mu medale. Przyznano mu tytuł profesora krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych. Pankiewicz po wojnie, którą spędził w Hiszpanii, powrócił do wykładania na akademii i doczekał się swojej pierwszej indywidualnej wystawy zorganizowanej w Paryżu. Pankiewicz malował to, co widział wokół siebie – portrety Żydów, panoramę miasta i scenki na targu, dzięki czemu należy do jednego z najwybitniejszych autorów symbolizmu. Tytuł przyniosły mu jego melancholijne nokturny.