Murillo Bartolomé Esteban, Reprodukcje

Bartolomé Esteban Pérez Murillo był hiszpańskim malarzem epoki baroku, który urodził się w 1617 roku i żył do 1682 roku, kiedy to na skutek wypadku przy pracy doznał poważnego urazu. Pochodził z rodziny parającej się sztuką i w momencie skończenia 15 lat trafił na nauki do malarza Juana de Castillo. Jego kariera rozpoczęła się w roku 1645, kiedy poślubił Beatriz de Cabrera, a zakon franciszkanów w tym czasie zamówił u niego serię obrazów. Miały to być sceny z życia św. Franciszka z Asyżu, które trafiły do zakonu w Sewilli. Kolejne okazje otwierały przed nim szeroką drogę do większej kariery. Wyjazd do Madrytu zaowocował zwiększeniem swojej wiedzy, studiując kolekcje rodziny królewskiej w Alkazarze w Madrycie. Ta wiedza pozwoliła mu zdecydować się na założenie Akademii Sztuk Pięknych w Sewilli wraz z innymi lokalnymi artystami oraz został jej pierwszym rektorem. Po śmierci żony w 1664 roku poświęcił swoje życie artystyczne działalności kościoła i stał się bardzo płodnym malarzem religijnym. Zostawił po sobie blisko 500 dzieł, z czego większość to oleje w dużych rozmiarach przedstawiające życie świętych. Jego dorobek artystyczny obejmuje także scenki rodzajowe w stylu realistycznym, portrety – w tym wiele przedstawień Madonny z Dzieciątkiem. Wykształcił swój styl, który charakteryzuje się delikatnym światłocieniem, ciepłej kolorystyce i miękkim modelunku postaci. Swoją twórczością wyraźnie wpłynął na hiszpańską sztukę XVII wieku, a jego styl i kompozycje naśladowano i kopiowano aż do XIX wieku.